Broń czarno-prochowa to – umownie – broń ręczna i wszelkiego rodzaju działa produkowane do końca XIX wieku, z której wystrzeliwanie pocisku jest spowodowane gwałtownym spalaniem prochu. Jest to broń rozdzielnego ładowania, w której kula i ładunek miotający (zazwyczaj proch czarny) nie są zespolone w jednym pocisku. Najczęściej broń taka ładowana była odprzodowo, osobno prochem i pociskiem, jednak istnieją również przykłady broni odtylcowej – jak np. niemiecki karabin Dreysego.
W Polsce, według artykułu 11 ustawy o broni i amunicji nie jest wymagane pozwolenie na broń palną rozdzielnego ładowania wytworzoną przed 1885 rokiem, bądź na jej repliki. Oznacza to, że posiadacze broni czarno-prochowej zwolnieni są z konieczności posiadania zezwolenia. Zachowało się bardzo mało egzemplarzy broni palnej z XIX wieku, a replika takiej broni musi być ścisłym odwzorowaniem oryginału, z zachowaniem rozwiązań konstrukcyjnych pierwowzoru.
Organy ścigania oceniają poprzez ekspertyzy i opinie biegłych, czy dany egzemplarz jest wierną kopią. Co ciekawe, jeżeli zdarzy się, że natrafią na broń, która jest rekonstrukcyjnym nawiązaniem do dawno istniejącego typu broni, a nie jego wierną kopią, grozi wtedy kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat 🙂
Taka broń palna, mimo tego, że wciąż “czarno-prochowa”, wymaga już pozwolenia. Należy posiadać wiedzę historyczną, precyzyjne pisemne informacje potwierdzające autentyczność broni palnej czarno-prochowej, żeby uniknąć nieporozumienia dotyczącego zezwolenia.
Jednak czy to broń palna “ostra” czy też “czarno prochowa” – jedno jest pewne: powinna być dobrze zakonserwowana, zawsze naoliwiona i wyczyszczona! Bo tylko wtedy będzie Ci dobrze, długo i celnie służyć.