Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z 26 sierpnia 2014 roku dotyczy przechowywania, noszenia oraz ewidencjonowania broni i amunicji. Podstawową i elementarną zasadą jest przechowywanie broni w sposób uniemożliwiający dostęp do niej osobom nieuprawnionym. Ponadto musi być rozładowana oraz mieć odłączony magazynek. Artykuł 10 ustęp 4 ustawy traktuje o tym, że broń i amunicja musi być przechowywana w szafie S1 albo w urządzeniach spełniających wymogi normy PN-EN 14450.
Gdzie przechowywać broń palną?
Jeżeli natomiast posiadasz broń kolekcjonerską możesz ją przechowywać w gablotach, które muszą spełniać dodatkowe wymagania, takie jak: stabilność konstrukcji, przytwierdzenie do podłoża, odpowiednio odpornego oszklenia o klasie nie mniejszej niż P6B wg normy PN-EN 356 oraz zamknięcia o klasie minimum 5 wg normy PN-EN 12209. Natomiast nie ma określonego miejsca, w którym musi stać sejf lub szafa S1. Może to być dom, mieszkanie, piwnica, strzelnica albo klub sportowy.
Sprawdź koniecznie: Preparaty do konserwacji broni
Istotna jest kwestia kluczy do sejfu lub szafy, bo mogą być tylko w rękach posiadacza pozwolenia na broń i nikt inny nie może mieć do nich dostępu. Każda inna osoba, oprócz posiadacza broni, jest osobą nieupoważnioną. Sposób, w jaki dokonywana jest kontrola przechowywania broni i amunicji, nie jest nigdzie dokładnie określony i sprecyzowany. Nie musi być ona wcześniej zapowiadana, przeprowadza ją dzielnicowy i sporządza po niej stosowny protokół. Ostatecznym okresem przygotowawczym do spełnienia wymogów powyższej ustawy jest koniec września 2019 roku.